Τρίτη 8 Ιουνίου 2021

Person of Interest - Finch και Μηχανή


Not dead, back. Big surprise, never mind (βρείτε από που προέρχεται η έκφραση και κερδίστε πλούσια δώρα). How long has it been my friends? Quite some time θα έλεγα. Ναι σήμερα είναι η μέρα που απλά γράφω quotes από σειρές. Σχεδόν 4 χρόνια πάνε από το τελευταίο άρθρο που γράφτηκε εδώ μέσα, παρόλα αυτά certi amori non finiscono (κάποιοι έρωτες δεν τελειώνουν ποτέ) και ο μεγαλύτερος είναι αναμφίβολα το Person of Interest (ναι ξέρω Σταύρο είναι το Lost, hush now). Πέρα από μερικά posts στο Facebook μετά από διάφορες επαναλήψεις της σειράς, ποτέ μέχρι σήμερα δεν έφτασα στο σημείο να πω θα γράψω ξανά. Σήμερα το πρωί όμως, αυτό άλλαξε. 

Στο κανάλι μου στο YouTube όπου έχω ανεβάσει μερικές από τις καλύτερες σκηνές του Person of Interest, κάποιος σχολίασε στο βίντεο του 2.21 Zero day όπου η Root πηγαίνει τον Harold στο γραφείο του Thornhill και εκεί ανακαλύπτουν ότι η Μηχανή έχει ανθρώπους να τυπώνουν κάθε μέρα τις αναμνήσεις της που αναγκαστικά χάνει κάθε βράδυ, εξαιτίας των ρυθμίσεων του Finch. Ο τελευταίος αποφάσισε να της αφαιρεί τις αναμνήσεις της κάθε βράδυ, ώστε να μην επεκταθούν σε τέτοιο βαθμό οι δυνάμεις της και δεν μπορεί να την ελέγξει. Όπως του είπε η Root "you are killing it, every single night", όπως του είπε ο Greer "you hobbled it" (την τραυμάτισες ας πούμε). Το σχόλιο ήταν το εξής: Πιστεύεις ότι αν ο Finch δε σκότωνε τη Μηχανή κάθε βράδυ εν τέλει θα γινόταν σαν το Σαμαρειτη; 

Εγώ, ως ο κλασσικός αλαζονικός τύπος που νομίζει ότι ξέρει τα πάντα για το Person of Interest και επειδή μόλις είχα ξυπνήσει, απάντησα αμέσως πως όχι. Η διαφορά του Σαμαρειτη με τη Μηχανή είναι πως ο Finch ασχολήθηκε μαζί της και της δίδαξε να έχει ήθος και αρχές. Αντίθετα ο Greer έδωσε πλήρη έλεγχο στο Σαμαρειτη και έγινε απλά ο υπηρέτης του στη Γη. Στο if-then-else (4.11) ο Φιντς διδάσκει στη Μηχανή ότι οι άνθρωποι δεν είναι πιόνια και δεν μπορεί να δίνει μεγαλύτερη αξία σε κάποιον, ούτε καν σε εκείνον που την έφτιαξε. Ο Σαμαρειτης ποτέ δεν είχε κάποιον να τον διδάξει. Ήταν σαν ένα κακομαθημένο παιδί που έπαιρνε ό,τι ήθελε. Σύμφωνα με τη δική του λογική έπραττε σωστά, αλλά δεν είχε την ηθική για να καταλάβει ότι έβλαπτε κόσμο. 

Όμως δεν τελειώνει εδώ αυτό το άρθρο. Μου απάντησε στο σχόλιο μου γράφοντας: "Ο  Finch είχε δει την σκοτεινή πλευρά της Μηχανής πριν καν αποφασίσει να την κάνει να διαγραφεί τα δεδομένα της κάθε βράδυ. Αλλά αυτό το σκοτάδι προερχόταν από τον ίδιο τον Φιντς, like father like son (daughter στην προκειμένη). Όλοι είδαμε πόσο σκοτεινός ήταν ο Φιντς στην τελευταία σεζόν". Ξαφνικά ένιωθα ανόητος που δεν το είχα σκεφτεί. Είναι κάτι που δεν είχε περάσει από το μυαλό μου. Ο Φιντς σκότωσε τόσες παραλλαγές της Μηχανής, είτε επειδή είπαν ψέματα, είτε επειδή προσπάθησαν να τον σκοτώσουν στην προσπάθεια τους να ξεφύγουν στον αληθινό κόσμο. Η Μηχανή συγκράτησε όλες εκείνες της αναμνήσεις και στο 5.02 όταν την επανέφεραν στη ζωή, κατηγοριοποίησε τον Χαρολντ ως απειλή και ως κακο άνθρωπο εξαιτίας όλων όσων είχε κάνει. Αν δεν την είχε κρατήσει αιχμάλωτη και δεν της είχε διδάξει πως να έχει ηθική, τότε θα γινόταν σαν το Σαμαρειτη. Ένας κακός Θεός. Αλλά ο Φιντς ήταν όντως σαν τις Μηχανές που σκότωνε. Προσπάθησε να σκοτώσει την Alicia Corwin ως εκδίκηση για το θάνατο του Nathan Ingram (η Μηχανή προσπάθησε να τον σταματήσει αλλά εκείνος κοιτάζοντας την κάμερα είπε but I haven't given you a voice so you have nothing to say με έναν εκνευρισμένο τόνο στη φωνή του), έδωσε εντολή στον Reese και στη Shaw μα σκοτώσουν όλους τους πράκτορες της Decima αν πειράξουν την Grace με οποιοδήποτε τρόπο. Το κορυφαίο μελανό σημείο της ιστορίας του Φιντς όμως ήταν όταν πέθανε η Ρουτ. Ξαφνικά έγινε ό,τι ακριβώς φοβόταν οτι θα γίνει η Μηχανή του. An angry vengeful God. Το ότι η Μηχανή έστειλε τον αριθμό του αλλά όχι ως θύμα αλλά ως θύτης τα λέει όλα. 

Όπως είπαμε παραπάνω like father like daughter. Η Μηχανή αντέγραψε και τα καλά στοιχεία του Finch, αλλά και το σκοτάδι που έκρυβε μέσα του. Εν τέλει εκείνος κατάφερε να την κάνει την καλύτερη έκδοση του εαυτού του. Αν δεν το είχε κάνει ίσως είχαμε έναν δεύτερο Σαμαρειτη. Κάπου εδώ φτάνουμε στο τέλος. Ίσως γράψω ξανά μετά από 4 χρόνια, ίσως και ποτέ. I'll see you when i see you. 

Υ.Γ Αφαιρέστε το not από το gif. It's his child!